نئو: توانمندسازی آینده فناوری بلاک چین – پلتفرم انقلابی را با تعریف مجدد دارایی های دیجیتال، قراردادهای هوشمند و برنامه های غیرمتمرکز کاوش کنید. قدرت ویژگی‌های پیشرفته، مقیاس‌پذیری و عملکرد بالا نئو را برای یک تجربه بی‌وقفه و امن در بلاک چین کشف کنید.

نئو (neo) چیست؟  

اگر شما از آن دسته افرادی باشید که به کریپتوکارنسی ها و ارزهای دیجیتال علاقمند باشید امکان ندارد که نام neo به گوشتان نخورده باشد.
نئو، که قبلا با نام Antshares شناخته می‌شد ، اغلب از آن به عنوان اتریوم چینی نیز نام برده می شود. در حالی که نئو مشابه اتریوم Ethereum است ، ویژگی‌های جالبی دارد که سزاوار آن است بررسی دقیق تری بر روی آن انجام دهیم. در این مطلب ما می‌خواهیم به طور عمیق روی نئو NEO کار کنیم و شما را با جزییات و کاربرد های آن بیشتر آشنا کنیم.  

تاریخچه بلاکچین نئو (neo)

بر اساس وب سایت نئو، نئو یک پروژه بلاک چین “Blockchain” مبتنی بر جامعه غیر انتفاعی است که از تکنولوژی بلاکچین و هویت دیجیتال برای دیجیتالی کردن دارایی ها و مدیریت خودکار آنها با استفاده از قراردادهای هوشمند و تحقق «اقتصاد هوشمند» با یک شبکه توزیع شده استفاده می کند. هدف اصلی نئو این است که یک شبکه توزیع شده برای “اقتصاد هوشمند” باشد.

همانطور که وب سایت آنها بیان می کند: 

دارایی های دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند = با اقتصاد هوشمند است.

“نئو” توسط شرکت تحقیق و توسعه “OnChain” مستقر در شانگهای توسعه یافت. این شرکت توسط “دا هونگفی” مدیر عامل و “اریک ژانگ” مدیر ارشد فناوری تاسیس شد. تحقیقات درباره Neo در حدود سال ۲۰۱۴ آغاز شد و در سال ۲۰۱۶، در بین ۵۰ شرکت برتر Fintech چین توسط کمپانی بزرگ KPMG انتخاب شد. پروژه جدید آنها توسط دو crowdsales که یک نوع جمع آوری سرمایه از جامعه است تامین بودجه شد. اولین crowdsale در اکتبر ۲۰۱۵ به مدت ۱۰ روز برگزار شد که در طی آن ۱۷.۵ میلیون توکن NEO به مبلغ ۵۵۰،۰۰۰ دلار فروخته شد. در مرحله دوم، 22.5 میلیون توکن باقیمانده به مبلغ ۴.۵ میلیون دلار فروخته شدند.  

بلاکچین نئو و اقتصاد هوشمند

همانطور که وب سایت نئو بیان می کند، اقتصاد هوشمند از سه جزء اصلی تشکیل شده است که عبارتند از:

• دارایی های دیجیتال
• هویت دیجیتال
• قرارداد هوشمند

بلاکچین نئو و دارایی‌های دیجیتال

یک دارایی دیجیتال چیزی است که در فرمت باینری بوجود آمده باشد و “حق استفاده” از آن بطور تمام و کمال در آن موجود باشد. برای یک موجودیت دیجیتال، برای اینکه به عنوان یک دارایی دیجیتال شناخته شود بسیار حیاتی است که “حق استفاده” در آن بدون هیچ محدودیت وجود داشته باشد. با اینکه امکان داشتن دارایی‌های دیجیتال در یک محیط متمرکز ممکن است، اما می‌تواند بسیار خطرناک باشد. با ظهور بلاک چین، دسترسی به دارایی‌های دیجیتال بسیار امن‌تر شده ‌است. تکنولوژی بلاک چین دیجیتال سازی این دارایی‌ها را در محیطی غیر متمرکز، ایمن، قابل‌ اعتماد، و بدون دخالت یک شخص ثالث یا هر نهادی امکان پذیر می‌سازد.

دو نوع دارایی های دیجیتال وجود دارد که افراد می توانند در نئو از آنها استفاده کنند:

• دارایی های جهانی
• دارایی های قراردادی

دارایی های جهانی توسط کل سیستم به رسمیت شناخته شده و می توانند توسط تمام قراردادهای هوشمند و مشتریان شناسایی و مورد استفاده قرار گیرند. اما دارایی های قراردادی، دارایی هایی هستند که فقط در قراردادهای خاص خودشان شناخته می شوند و در سایر قراردادها نمی توانند مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال. GNT که به عنوان توکن های Golem شناخته میشود فقط در Golem قابل استفاده است و نمی توان از آن در Bancor استفاده کرد. Golem و Bancor ارزهای دیجیتالی هستند که هر دو بر روی پلتفرم و بلاکچین اتریوم راه اندازی و اجرا شده اند.

بلاکچین نئو و هویت دیجیتالی

هویت دیجیتالی ، اطلاعاتی در مورد ماهیت یک عامل خارجی است که توسط سیستم‌های کامپیوتری برای نشان دادن و تایید هویت آن عامل خارجی مورد استفاده قرار میگیرد. حال این عامل خارجی می‌تواند یک فرد، سازمان، برنامه، یا یک دستگاه باشد. هویت دیجیتال را میتوان به عنوان ” مجموعه‌ای از صفات مرتبط با یک نهاد ” تعریف کرد. برای اینکه دیجیتالی کردن دارایی ها به درستی کار کند، ارائه یک هویت‌ دیجیتالی قابل‌ اعتماد و تایید آن توسط یک هویت سنج مطمئن بسیار مهم است.

در پروژه نئو از یک مدل صدور گواهی دیجیتال شناخته شده با نام “هویت سنج استاندارد X.509” استفاده می‌شود. هویت سنج X.509 بر اساس زیرساخت های کلید عمومی کاربران پایه ریزی می شود. همراه با موارد ذکر شده در مورد “هویت سنج استاندارد X.509” حالت صدور گواهی نقطه به نقطه (point-to-point) نیز به خوبی پشتیبانی می شود. با توجه به این موارد تایید هویت در نئو از طریق روش های متعددی مانند شناسایی چهره، اثر انگشت، صدا، ارسال پیامک و روش های تایید چند مرحله ای صورت خواهد گرفت.

بلاکچین نئو و قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند ، قراردادهای خودکار هستند. آن‌ها با دستورالعمل‌های خاصی که بر روی کد آن نوشته شده و زمانی که شرایط خاصی شکل میگیرد اجرا می‌شوند.  

بنابراین، ویژگی های مطلوبی که ما در قرارداد های هوشمند خود می خواهیم چه چیز هایی هستند؟ هر چیزی که در بلاکچین اجرا می شود باید تغییرناپذیر باشد و باید توانایی اجرا را از طریق گره های چندگانه بدون به خطر انداختن یکپارچگی آن داشته باشد. در نتیجه، قابلیت های قراردادی هوشمند در سه چیز خلاصه میشود:

• قطعیت
• خاتمه ‌پذیری
• ایزوله بودن

مشخصه 1 : قطعیت

یک برنامه در صورتی که هر بار با دریافت یک ورودی خروجی یک‌سان تحویل بدهد قطعی است. به عنوان مثال اگر 5 + 4 = 9 باشد ، 5 + 4 باید همیشه 9 باشد (البته  با فرض اینکه پایه تغییر نکند). بنابراین زمانی که یک برنامه، خروجی یک‌سان را با همان مجموعه از ورودی‌ها در کامپیوترهای مختلف ارائه می‌دهد، برنامه قطعی نامیده می‌شود. البته زمان های مختلفی وجود دارند که یک برنامه می‌تواند به روش غیر قطعی عمل کند:

فراخوانی توابع سیستم غیر قطعی: هنگامی که یک برنامه نویس یک تابع غیر قطعی را در برنامه خود فراخوانی میکند. منابع داده های غیر قطعی: اگر برنامه در طول زمان اجرا، داده ها را بدست آورد و منبع داده غیر قطعی باشد، برنامه غیر قطعی می شود. به عنوان مثال. فرض کنید برنامه ای که در هنگام جستجوی یک عبارت خاص مثلا(ارز نئو) در گوگل 10 نتیجه را در صفحه اول نمایش میدهد. این فهرست نتایج ممکن است در حال تغییر باشد و شما در روزهای بعد با فهرست متفاوتی مواجه شوید.

فراخوانی دینامیک یا پویا: زمانی که یک برنامه در زمان اجرا یک برنامه دوم را فراخوانی می کند، به این حالت فراخوانی پویا گفته می شود.
از آنجاییکه هدف فراخوانی فقط در طی اجرای تعیین می شود، ماهیت غیر قطعی دارد.

مشخصه 2 : خاتمه پذیری

در منطق ریاضی، ما یک خطا به نام ” مشکل توقف ” داریم. اساسا، این نشان می‌دهد که ناتوانی در دانستن این که آیا یک برنامه داده‌شده می‌تواند عملکرد خود را در یک حد زمانی اجرا کند وجود دارد. در سال ۱۹۳۶، آلن تورینگ استنتاج کرد که با استفاده از مساله “قطر کانتور”، هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا یک برنامه داده‌شده می‌تواند در یک حد زمانی به پایان برسد یا نه، وجود ندارد.

بدیهی است که این یک مشکل با قراردادهای هوشمند دارد. زیرا، طبق تعریف، باید قادر به اتمام در یک حد زمانی معین باشد. بنابراین اقداماتی انجام می‌شود تا اطمینان حاصل شود که راهی برای خاتمه پذیری قرارداد و عدم ورود به یک حلقه بی‌پایان که منجر به تخلیه منابع می شود وجود دارد:

تورینگ ناقص: یک تورینگ ناقص بلاک چین، قابلیت‌های محدودی دارد و قادر به جهش و یا ایجاد حلقه نیست. از این رو آن‌ها نمی‌توانند وارد حلقه بی‌پایان شوند.

گام: یک برنامه به سادگی می تواند گام هایی را که برداشته است دنبال کند. به عنوان مثال تعداد دستورالعمل هایی را که اجرا شده است دنبال کند و سپس به یکباره بعد از اجرای تعداد گام های خاص خاتمه یابد.

هزینه سنج: روش دیگر سنجش هزینه میباشد. در اینجا قرارداد با هزینه پیش پرداخت شده اجرا می شود. هر دستورالعمل اجرایی نیاز به مقدار خاصی از هزینه دارد بنابراین اگر هزینه صرف شده بیش از هزینه پیش پرداخت باشد، قرارداد خاتمه می یابد.

زمان سنج یا تایمر: در اینجا یک زمان سنجی از پیش تعیین ‌شده قرار میگیرد.  اگر اجرای قرارداد از حد مجاز تجاوز کند ، پس از آن به صورت خارجی قطع می شود.

مشخصه 3: ایزوله کردن

در یک بلاک چین، هر کس می‌تواند یک قرارداد هوشمندانه را آپلود کند. با این حال، به دلیل اینکه این قراردادها ممکن است آگاهانه یا ندانسته حاوی ویروس ، بد افزار و مشکلاتی باشند. اگر قرارداد ها جداسازی و ایزوله نشوند، این امر ممکن است کل سیستم را مختل کند. از این رو، جداسازی و ایزوله کردن یک قرارداد در یک sandbox یا جعبه شنی برای حفظ کل اکو سیستم از هر گونه تاثیرات منفی ، حیاتی است.

حال که با این ویژگی ها آشنا شده اسم مهم است که بدانیم که آنها چگونه اجرا می‌شوند. معمولا قراردادهای هوشمند با استفاده از یکی از دو سیستم زیر اجرا می‌شوند:

• ماشین‌های مجازی: اتریوم و نئو از این روش استفاده می‌کنند. 
• Docker داکر: فابریک “Fabric” از این روش استفاده می‌کند.

بیایید این دو را مقایسه کنیم و مشخص کنیم که کدام اکو سیستم بهتر را ایجاد می‌کند. به خاطر سادگی، ما اتریوم را با فابریک مقایسه می کنیم.

بنابراین، همانطور که دیده می‌شود، ماشین‌های مجازی ، محیط قطعیت، خاتمه‌پذیری و ایزولگی بهتری را برای قراردادهای هوشمند ایجاد می‌کنند. با این حال، داکر یک مزیت متمایز دارند. آنها انعطاف‌پذیری زبان برنامه‌نویسی را ارایه می‌دهند. در ماشین مجازی ( VM )  مانند Ethereum، فرد باید یک زبان کاملا جدید به نام (سالیدیتی) که مخصوص اتریوم است را برای ایجاد قراردادهای هوشمند یاد بگیرد.

کاری که توسعه دهندگان نئو قصد انجام آن را داشتند، ایجاد یک ماشین مجازی بود که می‌توانست تمام مزایای یک دستگاه ماشین مجازی را ایجاد کند و همچنین انعطاف‌پذیری کد های یک داکر را نیز ارایه دهد. تصور کنید که بتوان یک قرارداد هوشمند با استفاده از Javascript یا C #  ایجاد کنید ! راهکار نئو قرارداد هوشمند 2.0 بود که آن را به شدت جذاب و در عین حال مورد تقاضا می‌سازد. این موضوع را بعدا در مقاله ای دیگر مورد بررسی قرار خواهیم داد.

شباهت‌های نئو بااتریوم:

بله این امر اجتناب‌ناپذیر است که در این مقاله ما غالبا Neo را با Ethereum  مقایسه می کنیم. پس قبل از اینکه جلوتر برویم، بیایید به شباهت‌های بین این دو نگاهی بیاندازیم.

هر دوی آن‌ها سکویی برای توسعه دهندگان فراهم می‌کنند تا dAPPS وICO  های مختلف را روی یک بلاک چین ایجاد کنند. همه چیز در بلاکچین از طریق مبادله دارایی دیجیتال انجام می‌شود. ماننذ اتر در اتریوم و گاس (GAS) در نئو. هر دو یک تورینگ کامل هستند. ماشینی که بتواند هر چیزی که به آن داده می‌شود را محاسبه کند و فضای حافظه نامحدودی داشته باشد” تورینگ کامل” نامیده می‌شود. بنابراین اساسا دستگاهی است که هر دوی این پروژه ها EVM و NeoVIM را هدایت می کند و می تواند هر گونه مشکل را با توجه به فضای حافظه کافی حل کند.

با این حال، در حالی که شباهت‌هایی بین نئو واتریوم وجود دارد، اما چیزی که نئو را جذاب تر می‌کند ویژگی‌های دیگری است که آن را متفاوت از اتریوم می‌سازد. ویژگی‌هایی که باعث شده است به آن لقب “قاتل اتریوم” بدهند.

توکن های نئو و گاس

اکو سیستم نئو دو توکن دارد:

• NEO که قبلا به عنوان Antshares شناخته می‌شد.
•  GAS که در ابتدا با نام Antcoins معرفی شده بود.  

NEO صد میلیون توکن ایجاد کرده است.  مالکیت نئو به دارنده حق مدیریت و تصمیم‌گیری در مورد شبکه را می‌دهد. این حقوق شامل دفترداری، تغییرات در پارامتر شبکه نئو و غیره است. حداقل واحد ممکن برای توکن نئو 1 است و توکن ها  نمی‌تواند به اعشار تقسیم شوند. 100 میلیون توکن نئو به دو قسمت تقسیم شده ‌است. بخش اول ۵۰ میلیون توکن که در طیICO  توزیع شد. بخش دوم ۵0 میلیونی به مدت  یک سال  تا تاریخ ۱۶ اکتبر ۲0۱۷ بسته شد و تنها برای رشد بلند مدت و حمایت از پروژه نئو و برای توسعه بلند مدت، بهره‌برداری و نگهداری از اکوسیستم نئو استفاده می‌شود.

طرح‌هایی که برای این 50 میلیون توکن وجود دارد به شرح زیر است:

• از 10 میلیون توکن برای ایجاد انگیزه در توسعه دهندگان و اعضای شورای نئو استفاده خواهد شد.
• از 10 میلیون توکن برای ایجاد انگیزه برای توسعه دهندگان اکو سیستم نئو استفاده خواهد شد.
• از ۱۵ میلیون توکن برای تامین سرمایه‌ در پروژه‌های بلاکچین دیگر استفاده خواهد شد که متعلق به شورای نئو میباشد و تنها برای پروژه های نئو استفاده می‌شود.
• ۱۵ میلیون توکن دیگر نیز برای احتمالات دیگر حفظ خواهند شد.
• اما استفاده سالانه نئو در اصل نباید از ۱۵ میلیون توکن تجاوز کند.

اگر نئو توکنی باشد که حق رای و تصمیم ‌گیری را در جامعه به شما می‌دهد، آنگاه گاس سوخت قراردادهای هوشمند است و کارها را انجام می‌دهد. یعنی، همان طور که از نامش پیداست (GAS)، سوخت شبکه است. گاس یا همان گاز چیزی است که به عنوان واحد پول در اکو سیستم مبادله خواهد شد و این چیزی است که از نظر اقتصادی به پروژه‌های مختلف در حال اجرا در آن تبدیل خواهد شد. با این حال کاملا مانند نئو در گاز هم در مجموع 100 میلیون توکن وجود دارد، با این حال بر خلاف نئو قابل تقسیم است. و حداقل واحد گاز 0.00000001 است.

تفاوت اصلی دیگری بین این دو وجود دارد. تاکنون 100 میلیون نئو در بلوک پیدایش، یعنی اولین بلوک بلاک چین، از طریق شبکه NEO تولید شده‌اند.اما تاکنون 100 میلیون GAS تولید نشده است. آنها مطابق با 100 میلیون NEO  از طریق یک الگوریتم در حدود ۲۲ سال به آدرسی که دارای نئو است تولید خواهند شد و اگر نئو به نشانی جدید انتقال یابد، GAS های ایجاد شده به نشانی جدید اعتبار داده خواهند شد.

برای هر سال ۲ میلیون بلوک به مدت ۱۵ تا ۲0 ثانیه بین دو بلوک متوالی تولید خواهد شد. تولید گاز اولیه ۸ گاز به ازای هر بلوک است و این به ۱ گاز در هر سال یا ۱ میلیون بلوک به ازای هر ۲ میلیون بلوک تا زمانی که تنها ۱ گاز در هر بلوک تولید می‌شود کاهش میابد. در حدود بلوک 44 میلیونی، کل گاز تولید شده به 100 میلیون می‌رسد که پس از آن هیچ گاز دیگری تولید نمی شود.

با توجه به الگوریتم: ۱۶ درصد از گاز در سال اول ایجاد خواهد شد. ۵۲ ٪ در چهار سال اول ایجاد خواهد شد. ۸0 درصد گاز در ۱۲ سال اول ایجاد خواهد شد. این گاز به تناسب با نئو نسبت به نشانی‌های مرتبط، منتشر خواهد شد. دارندگان نئو می‌توانند این توکن های گاز (GAS) را هر زمانی که بخواهند دریافت کنند.

اگر یک ابزار می‌خواهید که میزان گاز شما را بر طبق میزان نئو که در آن جا دارید محاسبه کند، می‌توانید از این لینک استفاده کنید. به منظور ایجاد یک تجربه کاربری بهتر،شبکه نئو رای خواهد داد و یک آستانه را برای معاف کردن گاز از مقدار مشخصی از معاملات انتقال و عملیات قرارداد هوشمند تعیین خواهد کرد. اگر تعداد زیادی از تراکنش های اسپم رخ دهد، کاربران با NeoID می‌توانند معاملات خود و قراردادهای هوشمند را نسبت به بقیه اولویت‌بندی کنند. اگر با این حال، شما یک NeoID  ندارید پس می‌توانید با پرداخت گاز بیشتر ، تراکنش های خود را اولویت‌بندی کنید.   

مکانیزم اجماع dBFT 

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که اغلب در سیستم‌های توزیع‌شده صورت می‌گیرد به اجماع رسیدن است. این مشکل معمولا ” مساله ژنرال بیزانسی” نامیده می‌شود.

پس مشکل ژنرال بیزانس چیست ؟

بسیار خوب ، پس تصور کنید که یک گروه از ژنرال‌های بیزانس وجود دارد و آن‌ها می‌خواهند به یک شهر حمله کنند. آنها با دو مشکل کاملا متمایز مواجه هستند: ژنرال‌ها و ارتش‌های آن‌ها از یکدیگر بسیار دور هستند ، بنابراین متمرکز کردن قدرت غیر ممکن است، که حملات هماهنگ را بسیار دشوار می‌سازد. این شهر یک ارتش عظیم دارد و تنها راه پیروزی آن‌ها این است که آن‌ها فورا در یک زمان مشخص حمله کنند.

برای انجام هماهنگی موفق، ارتش‌ در سمت چپ قلعه حامل پیامی برای ارتش در سمت راست قلعه هستند که پیامی دارد که می‌گوید “حمله در چهارشنبه” با این حال، فرض کنید که ارتش‌ سمت راست برای حمله آماده نیستند و می‌گویند، “نه جمعه” حمله کنید و قاصد را از طریق شهر به سمت ارتش سمت چب باز می‌گردانند، اینجاست که ما با یک مشکل روبرو می‌شویم.

اتفاقات متعددی می‌توانند برای  قاصد نگون بخت رخ دهند. او می‌توانست دستگیر، مجروح، کشته و با پیک دیگری از سوی افراد داخل شهر جایگزین شود. این باعث می‌شد که به ارتش اطلاعات غلطی برسد که ممکن است به یک حمله ناهماهنگ و شکست منجر شود.

این امر اشارات آشکاری به بلاکچین نیز دارد. این زنجیره یک شبکه عظیم است؛ پس چگونه می‌توانید به آن‌ها اعتماد کنید؟ اگر شما برای یک نفر از کیف پول خود ارز بفرستید، چطور می‌توانید مطمئن شوید که کسی در شبکه آن را دستکاری نمی‌کند و مثلا 4 اتر را به 40 اتر تغییر نمی‌دهد؟

Satoshi Nakamoto، سازنده بیت کوین، توانست با اختراع روش اثبات کار ، مشکل ژنرال بیزانسی را برطرف کند. این روش به این نحو کار می‌کند:

فرض کنید ارتش سمت چپ می‌خواهد پیامی به نام ” حمله در دوشنبه” به ارتش در سمت راست ارسال کند، آن‌ها قصد دارند گام‌های خاصی را دنبال کنند تا پیام به درستی ارسال گردد. در درجه اول، آن‌ها یک “nonce” را به متن اصلی الحاق خواهند کرد. Nonce می‌تواند هر مقدار متغیر تصادفی باشد. بعد از آن، آن‌ها متن و nonce را به هم متصل می‌کنند و نتیجه را می‌بینند.

فرض کنید، به طور فرضی، ارتش‌ها تصمیم گرفته‌اند که تنها پیام‌هایی را به اشتراک بگذارند که جواب آن پس از هش کردن، با 5 صفر شروع می‌شود. اگر شرایط درهم سازی و هش مطمئن باشد، قاصد را با هش پیام ارسال خواهند کرد. اگر نه، پس آن‌ها مقدار nonce را به طور تصادفی تغییر خواهند داد تا زمانی که نتیجه مورد نظر را دریافت کنند. اما این عمل بسیار خسته‌کننده و زمان‌بر است و قدرت محاسباتی زیادی را می‌طلبد. اگر قاصد توسط افراد شهر دستگیر شود و پیغام دستکاری شده ‌باشد، با توجه به ویژگی‌های تابع درهم ساز، این هش به شدت تغییر خواهد کرد. اگر ژنرال‌ها در سمت راست متوجه شوند که پیام هش شده با مقدار مورد نیاز صفر شروع نمی‌شود، آن‌ها می‌توانند به سادگی از این حمله منصرف شوند.

این پروتکل اثبات کار توسط بیت کوین و اتریوم  مورد استفاده قرار می‌گیرد. مشکل این است که کار اثبات پذیری بسیار بی‌فایده و ناکارآمد است. البته مکانیسم‌های اجماع بیشتری در این زمینه وجود دارند. به‌عنوان مثال اتریوم قصد دارد به زودی از طریق اجرای کاسپر (casper) به سمت اثبات سهم گام بردارد. با این حال، نئو تصمیم گرفته ‌است که از نوع جالبی از مکانیزم توافق عام استفاده کند که به اعتقاد آنها، به آنها کمک خواهد کرد تا بهتر عمل کنند. نام آن Delegated Byzantine Fault Tolerance یا “dBFT”  نامیده می‌شود. حال ببینیم که این مکانیزم چگونه کار می‌کند.

dBFT چیست؟

تصور کنید که یک کشور به نام “کلیکسوری” وجود دارد و این کشور شهروندان بسیاری دارد. هر یک از این شهروندان یک نماینده را انتخاب می‌کنند تا نماینده آنها باشند و آنها را خوشحال کنند. وظیفه این نمایندگان تصویب قوانینی است که شهروندان را خوشحال می‌کند، اگر نحوه کار آنها خوب نباشد آنگاه شهروندان می‌توانند به سادگی به نماینده دیگر در دور بعدی رای دهند.

پس نمایندگان چگونه قوانین را تصویب می‌کنند؟

یکی از نمایندگان به طور تصادفی به عنوان یک سخنگو انتخاب شده ‌است. سپس سخنگو به تمام خواسته‌های شهروندان نگاه می‌کند و یک قانون ایجاد می‌کند. سپس آن‌ها یک ” الگوی شادی” از این قوانین ایجاد می‌کنند تا ببینند آیا مقدار آن نیازهای شهروندان را برآورده میکند یا خیر
 سپس آن را به نمایندگان دیگر منتقل می کند. نمایندگان سپس به طور جداگانه محاسبات سخنگوی مجلس را بررسی می‌کنند. اگر مقدار الگوی شادی سخنگو مطابق با گروه نمایندگان باشد، آن‌ها موافقت خود را اعلام می‌کنند ، در غیر این صورت آن‌ها مخالفت خود را اعلام میکنند. ۶۶ درصد از نمایندگان باید موافقت خود را برای تصویب قانون اعلام کنند. اگر اکثریت قاطع نباشد، یک رهبر جدید انتخاب می‌شود و فرآیند دوباره شروع می‌شود.

پس بیایید ببینیم این چگونه در بلاکچین اعمال می‌شود.

• “شهروندان” افرادی هستند که توکن های نئو را دراختیار دارند که به آنها گره های عادی می گوییم.
• “نمایندگان”گره‌های حسابرسی هستند. برای اینکه یک گره حسابرسی باشید، باید یک مقدار مشخص از مهارت‌ها را داشته باشید: داشتن تجهیزات ویژه، اتصالات اختصاصی به اینترنت و مقدار مشخصی از گاز (حدود 1000 عدد)
• ” خواسته‌های شهروندان” اساسا تراکنش های مختلفی است که از سوی دارندگان این توکن ها انجام می‌شود.
• “قانون” یک بلوک کنونی است که قرار است به بلاکچین اضافه شود.
• “الگوی شادی” هش بلوک فعلی است.

در حال حاضر ، دو مورد وجود دارد که در آن یکی از شرکت کنندگان ممکن است به شیوه‌ای مخرب عمل کنند. بیایید آن را بررسی کنیم:

مورد اول : سخنگو متقلب است

در این حالت، سخنگو پیام مغرضانه B را به دو نماینده و یک پیغام دقیق A را برای یک نماینده ارسال کرده است. این سناریو را می توان به راحتی با توجه به قانون اکثریت و اجماع حل کرد. دو نماینده خواهند دید که هش آن‌ها منطبق با آن سخنگو نیست در حالی که یک نماینده متوجه خواهد شد که هش آن‌ها کاملا منطبق است. در این شرایط 2 نفر از 3 نماینده پیشنهاد رو قبول نمی کنند واجماع نظر حاصل نخواهد شد و از این به بعد سخنگو را برکنار خواهند کرد.

مورد دوم : یکی از نمایندگان متقلب است

در این حالت، سخنگو پیغام صحیح را برای همه نمایندگان می‌فرستد، اما، یکی از نمایندگان تصمیم می‌گیرد به شیوه‌ای مخرب عمل کند و اظهار می‌کند که شماره هش آن‌ها تطبیق نمی‌کند. با این حال، همانطور که دیده می‌شود، ۲ تا از ۳ نماینده غیر مخرب هستند، بنابراین قانون را تصویب خواهند کرد. درواقع  بعد از رسیدن به ۶۶ ٪ آرا قانون، تصویب خواهد شد. لذا همانطور که دیده می‌شود dBFT شکل بسیار جالبی از مکانیزم اجماع را نشان می‌دهد. 

NeoContract:  قرارداد هوشمند ۲.0 

همانطور که قبلا گفتیم، هدف نئو این بود که همه مزایای یک ماشین مجازی را همراه با انعطاف‌پذیری زبان‌های برنامه‌نویسی داکر فراهم آورد.
بیایید ببینیم چگونه توانسته‌اند این کار را انجام دهند. سیستم قراردادهای هوشمند نئو سه بخش دارد:

1. NeoVM
2. InteropService
3. DevPack

NeoVm

این نمایش تصویری از ماشین مجازی نئو میباشد: 

ماشین مجازی NeoVM  یک دستگاه VM  سبک و جامع است که معماری آن شبیه JVM  و NET Runtime است. در زمان اجرا. این شبیه به یک CPU مجازی عمل میکند که دستورالعمل ها را در قرارداد به ترتیب می‌خواند، کنترل فرآیند براساس عملکرد عملیات دستورالعمل ها، عملیات‌های منطقی و غیره را انجام می‌دهد. این کار به صورت یکپارچه و با سرعت خوبی شروع می شود که باعث می‌شود یک محیط عالی برای راه‌اندازی قراردادهای هوشمند باشد.

InteropService

InteropService یا خدمات متقابل، سودمندی قراردادهای هوشمند را افزایش می‌دهد. این امر به قراردادها اجازه می‌دهد تا به داده‌ها در خارج از ماشین مجازی نئو بدون به خطر انداختن ثبات و کارایی سیستم دسترسی داشته باشند. در حال حاضر، لایه خدمات متقابل ، برخی از API ها را برای دسترسی به داده های زنجیره ای قرارداد هوشمند فراهم می کند. اطلاعاتی که می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد عبارتند از:

• اطلاعات بلوک 
• اطلاعات تراکنش 
• اطلاعات قرارداد
• اطلاعات دارای

این همچنین فضای ذخیره‌سازی برای قراردادهای هوشمند را فراهم می‌کند.

DevPack

DevPack  شامل کامپایلر زبان سطح بالا و افزونه IDE است. از آنجا که معماری NeoVM تقریبا شبیه JVM و NET Runtime است. در زمان اجرا، این امکان را فراهم می‌آورد که به زبان‌های دیگر کد گذاری شوند. همانطور که می‌توانید تصور کنید، این کار مقدار زمان صرف‌شده توسط توسعه دهندگان برای یادگیری نحوه ایجاد قراردادهای هوشمند را کاهش می‌دهد.   

ویژگی‌ های آینده نئو

NeoX: قابلیت همکاری زنجیره‌ای را فعال می‌سازد.
NeoFS: این یک پروتکل ذخیره‌سازی فایل است که از فن‌آوری هش توزیع‌شده استفاده می‌کند.
این روش فایل را با استفاده از درهم سازی محتوای آن به جای مسیر فایل نشانگذاری می‌کند. فایل‌های بزرگ به بلوک‌های داده با اندازه ثابت تقسیم می‌شوند و در گره‌های مختلف توزیع و ذخیره می‌شوند.
(NeoQS (Quantum Safe : NeoQS یک مکانیزم رمزنگاری مبتنی بر شبکه است. محاسبات کوانتومی یک تهدید واقعی برای سیستم‌های رمزنگاری مبتنی برRSA و ECC است. این به این معنی است که اتریوم و بیت کوین که هر دو از ECC استفاده می‌کنند به طور بالقوه در معرض خطر هک شدن توسط محاسبات کوانتومی قرار دارند. نئو به دنبال پرداختن به این مساله از طریق NeoQS است.   

از کجا می‌توانم نئو بخرم وآن را کجا ذخیره کنم؟

شما می‌توانید نئو را از سایت های Binance – Bittrex – Yumbi  – Jubi  – Yuanbao  – Yobtc  – Cryptopia خریداری کنید و اگر به دنبال کیف پول هستید تا نئو را ذخیره کنید، می‌توانید از موارد زیر استفاده کنید:

• کیف پول سخت‌افزاری : Ledger Nano S
• کیف پول نرم افزاری مخصوص کامپیوتر: NEON
• کیف پول تحت وب : Neo tracker
• کیف پول کاغذی : Ansy 

آینده نئو چگونه خواهد بود؟

خیلی زود است که بگوییم آیا نئو می‌تواند تا همیشه زندگی کند یا خیر، اما بزرگ‌ترین مزیت نئو نسب به اتریوم این است که موانع نسبتا کمی برای ورود به آن وجود دارد. از آنجا که توسعه دهندگان مجبور به یادگیری یک زبان جدید برای ایجاد قراردادهای هوشمند نیستند، قطعا می‌تواند جذاب به نظر برسد.

آنچه در آینده اتفاق می‌افتد در آینده قابل ‌مشاهده است. ما مطمئن نیستیم که آیا نئو به عنوان قاتل اتریوم میتواند اتریوم را کنار بزند یا نه، اما چیزی که ما می‌دانیم این است که یک پلت فرم شگفت‌انگیز برای توسعه دهندگان ایجاد می‌کند تا به حوزه رمزنگاری در حال گسترش و توسعه افزوده شوند.

زمانی که AntShares در سال 2017 به نام NEO نامگذاری شد تغییر قابل توجهی در علاقه سرمایه گذاران به NEO ایجاد کرد. NEO  در حال حاضر تبدیل به یکی از سیستم عامل های محبوب ICO شده است که محبوبیت آن همواره افزایش یافته است. ارز دیجیتال NEO در 16 ژانویه 2018 به 161.55 دلار رسیده بود که 3 برابر بیشتر از دسامبر 2017 است. البته امروزه به دلیل کاهش کلی ارزش ارزهای دیجیتال، ارز نئو در زمان نگارش این مطلب حدود 54 دلار در هر سکه خرید و فروش میشود.

ویژگی هایی باعث قوی تر شدن نئو میشود که به نظر میرسد برای سرمایه گذاران نیز بسیار جذاب باشد وجود دارد:

پشتیبانی از چندین زبان
نئو را می توان در زبان های بیشتری مورد استفاده قرار داد که باعث می شود انعطاف پذیری بیشتری داشته باشد و بنابراین دارای توان بالقوه افزایش ارزش افزوده است.

سود سهام فوری
ارزش سود سهام نئو در حال رشد است. دارندگان NEO در واقع برای نگه داشتن سکه سود دریافت می کنند. سایت های تبالات بیشتری از NEO پشتیبانی می کنند با پذیرش بیشتر و بیشتر سایت های مبادلات ارزهای دیجیتال از جمله  Poloniex،  NEO  تمایل رشد بیشتری در آینده دارد.

گفته می شود که مقامات چینی همراه و موافق neo هستند
با وجود “جنگ” دولت چین با کریپتوکارنسی ها، تیم NEO کاملا با مقررات چینی سازگار است. علاوه بر این، برنامه ریزی شده در سال 2018  بیش از 25 ICO در پلت فرم NEO وجود داشته باشد. همکاری سازندگان NEO با مقامات و بزرگترین شرکت ها قطعا تاثیر زیادی بر شهرت، اعتبار و ثبات آن دارد.